Gister is verby en is glad nie meer binne ons beheer nie. Al die geld in die wêreld kan gister nie weer terugbring nie.
Ons kan nie een enkele aksie wat ons gister gedoen het, ongedaan maak nie; ons kan nie ’n enkele woord uitvee wat ons geuiter het nie.
Gister is vir ewige verlore.
Die ander dag waaroor ons ons nie moet bekommer nie is môre, met al sy moontlike probleme en laste, sy belofte van grootheid wat hy mag inhou of sy swak prestasie wat dit mag oplewer. Môre is buite ons onmiddellike beheer.
Môre se son sal opkom, hetsy in volle glorie of agter ’n wolkemasker, maar dit sal opkom. Totdat dit opkom, het ons nog geen aandeel in môre nie, want dit moet nog gebore word.
Dit los ons net met een dag ... vandag.
Enige persoon kan die geveg net voer vir een dag en dit is vandag. Dit is wanneer ons die laste van die twee ander entiteite, gister en môre, byvoeg, wat maak dat ons gebroke en moedeloos raak.
Dit is nie die ondervinding van vandag wat ’n persoon tot raserny dryf nie, dit is die spyt en jammerte van iets wat gister gebeur het en die vrees van wat môre mag bring.
Daarom moet ons leef vir vandag en so leef asof elke dag ons laaste dag is, sodat ons met blydskap verantwoording kan doen oor ons aksies vandag.
[Dankie, Anoniem]
No comments:
Post a Comment