Mev. Visser, baie geluk met u verjaardag. 'n Nuwe lewensjaar gevul met alles wat mooi is word u toegewens. Geniet die dag!
Ons Huis Kimberley
Reik uit en maak 'n verskil daar waar jy is!!
Thursday 25 April 2024
Verjaardagwense
Mev. Visser, baie geluk met u verjaardag. 'n Nuwe lewensjaar gevul met alles wat mooi is word u toegewens. Geniet die dag!
Wednesday 24 April 2024
Monday 22 April 2024
Sunday 21 April 2024
Klein dingetjies - groot vreugde
Saturday 20 April 2024
Thursday 18 April 2024
Wednesday 17 April 2024
Tuesday 16 April 2024
Monday 15 April 2024
Vandag se internetgebed vir jou: Dutoitspan se gebed vir elkeen wat hier lees, is ...
Sunday 14 April 2024
Wat om in geskenksakkies vir senior burgers te sit
WATERDRUPPEL vir die WEEK = Ons Wegoopmaker
Kyk, dit is nou maar wors. Draadwerk is alles behalwe maklik. Dit is vrek harde werk. Van ver af lyk dit maklik want nadat gate op die regte plek gegrou is, word dik teerpale daarin geplant. Daarna word drade aan die pale vasgemaak en styf getrek. Sodra dit gedoen is, word sif gehang waarna 'n klompie sparre vasgemaak word en siedaar ... die draad is gespan. Heel maklik, heel eenvoudig en voor jy kan sê "Koop Suid-Afrikaans" is alles klaar. Altans, dit is wat ek gedink het, maar so paar maande gelede het ek mooi geleer dat draadwerk veel meer behels as wat mens sou dink.
Ons vergrote erf moes behoorlik toegespan word en ek het vir Kef gevra of hy my tog ‘n hand sal gee met hierdie projek wat die Maandagoggend sou begin. “Nee wat pastoor het hy gesê nadat ons die saak vasgemaak het, “ons maak sommer gou-gou klaar. Miskien so oor 5 dae.”
Sommer vroeg-vroeg die volgende Maandagoggend was daar ‘n klop aan die agterdeur. My verbasing was groot toe klein Corrie (wat skaars 13 jaar oud is) saam met sy pa kom inval vir die draadwerk. "Die klong moet leer pastoor, die klong moet die draadwerk leer. As hy wil man wees, moet hy leer” het hy selfvoldaan gesê terwyl ons hierdie dag se eerste beker koffie afsluk. "Vandag maak ek sy pad vir hom oop. Vandag begin hy leer wat dit is om ‘n grootmens te wees."
Klein Corrie sit grootoog en luister na sy pa se woorde. Ek wonder wat alles deur hierdie jongeling – wat eintlik nog op die skoolbanke moet wees - se kop gaan. Dalk besef hy dit nog nie, maar vandag loop hy op die pad wat sy pa vir hom oopmaak. En so was dit ook dan gewees. Kort voor lank het ons sweet gespat, maar Corrie het die meeste gesweet om tred te hou met Kef. Dié se genade is maar aan die min kant as dit by werk kom.
Ten spyte van sy jeugdige ouderdom het Corrie daardie Maandag gate met 'n swaar grou-yster gegrawe, water met 'n verf emmer aangedra, sand en sement met die kruiwa aangery en dit gehelp meng. Dit alles, terwyl Kef eers verduidelik en dan wys. Daarna werk Kef die heeltyd saam met Corrie terwyl hy die jongeling met 'n fyn oog dophou en reghelp. “Onthou” het Kef gesê, “Vandag maak ek sy pad vir hom oop. Vandag begin hy leer wat dit is om ‘n grootmens te wees."
Die Mooiste Mooi het later daardie selfde middag vir ons yskoue koeldrank gebring. Terwyl ons in stilte hierdie yskoue lafenis koeldrank geniet, dink ek aan Kef se plan met sy klong. ‘n Plan om sy seun in te lyf om man te wees. Terselfdertyd onthou ek ook dat inlywing of ontgroening as jy wil, uiters noodsaaklik maar nooit lekker is nie. Dit maak nie saak of dit nou op skool, op die sportveld of in die werksomgewing is nie, inlywing bly onlekker. Veral as dit jou beurt is om dit te beleef of te ervaar.
Dan herinner die Veilige Gees my dat Jesus ook op 'n unieke manier die 12 dissipels ingelyf het. As die Wegoopmaker het Hy vir hulle 'n sprekende voorbeeld gestel wat van hulle verwag word. Nie soseer met woorde nie, maar eerder by wyse van 'n voorbeeld. Die dissipels moes leer om soos Hy te wees. Hulle moes leer om die minste te wees en ander onvoorwaardelik te dien. Daarom het Jesus hulle voete - toe hulle dit die minste verwag het - gewas. Petrus wou die aand soos 'n halsstarrige donkie vasskop maar lateraan het die ou heethoof uit respekte stil-stil toegegee.
Om waarlik kind van die Skepper van hemelgoed en stofaarde te wees (of om waarlik deel van Sy uitverkore groep te wees) impliseer dat ek en jy deur Hom wat die Wegoopmaker is, ingelyf moet word. En hierdie inlywingsproses behels dat ek en jy - sonder voorwaarde, sonder klagte en sonder teenstribbeling – die minste moet wees en ander moet dien. Ons moet bereid wees om te sê wat Hy sê, te maak soos wat Hy maak en te wees soos wat Hy is. En wanneer ons dit doen, sal 'n genadelose en wrede wêreld weet wie ons Wegoopmaker is!
Mar 9 vers 35 (Afr20) = “Nadat Hy gaan sit het, roep Hy die twaalf en sê vir hulle: “As iemand eerste wil wees, moet hy laaste van almal en almal se dienaar wees.”
Sandkorrel baie seëninge.
Selnr: 082 772 2192
WhatsApp: 081 568 7549
Klik HIER vir verdere inligting.
Saturday 13 April 2024
Thursday 11 April 2024
Poem: Friends
And we all need love for a full life depends
Not on vast riches or great acclaim,
Not on success or on worldly fame,
But just in knowing that someone cares
And holds us close in their thoughts and prayers- tot hier
For only the knowledge that we're understood
Makes everyday living feel wonderfully good,
And we rob ourselves of life's greatest need
When we 'lock up our hearts' and fail to heed
The outstretched hand reaching to find
A kindred spirit whose heart and mind
Are lonely and longing to somehow share
Our joys and sorrows and to make us aware
That life's completeness and richness depends
On the things we share with our loved ones
Wednesday 10 April 2024
Tuesday 9 April 2024
Dinsdag-denke: Die Augrabiesvalle se les
Ons moes maar redelik lank wag by die hek voordat ons kan
ingaan in die park, want reeds vroegoggend het die motors alreeds lang toue
gestaan en wag vir hul beurt om in te gaan.
Van die mense wat wag om in te gaan, was al moedeloos, hier en daar was een wat omgedraai het, maar tog het daar ’n baie vriendelike en gesellige atmosfeer onder die mense geheers. Die kinders het langs die kant van die pad baljaar en op en af gehardloop. Elke keer wanneer die ry so tien motors aanbeweeg, was daar weer groot opgewondenheid, want die toegangshek is nie meer ver nie. Langs die pad was daar ’n ou droë rivierloop wat reeds in vloed was, ’n klein syvertakking van die Oranjerivier. Die was omtrent so ’n klein voorskou van wat op ons sou wag wanneer ons by die werklike Oranjerivier kom, waar hy afstort in die ravyn.
Uiteindelik is ons in by die park en langs die pad sien ons die magtige Oranjerivier soos hy afstorm, in vloed, op die rotse en skeure wat voorlê voordat die water verdwyn in die smal kloof op pad na die see. In die verte kon jy reeds die dreuning van die water hoor soos dit afstort in die ravyn.
Nadat ons geparkeer en klaar die toegangsgelde betaal het, stap ons af na die waterval. Op ’n afstand kan jy al die kolkende watermassa sien soos dit oor die afgrond stort – wat ’n asemrowende gesig is dit nie. Die rivier het so breed gevloei dat daar sestien watervalle was, elkeen pragtig maar nie te vergelyk met die hoofval wat water meters hoog die lug in opskiet soos dit die rotse tref. Dit was voorwaar ’n skouspel soos min en het ek net weereens besef hoe Magtig moet Vader wees as Sy skepping so groot en wonderlik is.
Verder in die ravyn af is die watervalle nie so groot en indrukwekkend nie maar is hulle baie hoog en wanneer die water neerstort onder in die kolkende watermassa is dit soos ’n wolk van misreën wat opstyg. Die reënmis is so erg dat as jy maar ’n paar minute in die reënmis loop, is jy so nat dat jy die water uit jou klere kan uitdroog.
Die reënmis maak van alle kante af nat, bo, onder langs die
kant, daar is nie te ontsnap aan die reënmis nie. Jy haal selfs die reënmis in
en dit omvou mens in totaliteit.
Wat ’n lieflike ervaring was dit nie en voorwaar ’n skouspel om te sien en te beleef.
Dinsdagoggend tydens my oggendaanbidding en lofprysing verskyn die wonder van wat ek die naweek aanskou het, weer in my gedagtes en word die volgende lesse daaruit vir my geleer deur die Gees van Yahweh.
Soos wat ons gewag het om in te gaan en die wonder van die valle te aanskou, so wag die mense hier op aarde op die koms van ons Verlosser wanneer Hy op die wolke sal verskyn. Daar is ’n groot afwagting en opgewondenheid onder Sy kinders om Hom te sien. Maar so is daar ook ’n paar wat moedeloos raak terwyl hulle wag, maar steeds wag hulle en hou moed want die einde is in sig. Ongelukkig is daar ook dié wat nie kans sien om so lank te wag nie en maar omdraai en wegstap van die heerlikheid wat daar wag, want die wêreld roep harder as die stem van die Almagtige. Die klein syvertakking van die rivier was soos ’n klein voorskou van wat op ons wag en so loop ons ook in ons omwandelinge saam met Vader hierdie onverwagse heerlike geskenke van Sy Heerlikheid raak en staan ons soms verbyster voor Sy grootheid en Almag. Soms wanneer ons totaal moedeloos is, lei Vader ons om by so ’n syvertakking uit te kom, sodat ons weer verfris kan word deur die heerlikheid van Sy genade.
Wanneer jy by die park ingaan, dan weet jy, jy het uiteindelik gearriveer by jou bestemming, die paar kilometer wat jy nog moet ry, maak nie saak nie, want jy is in, die gewag is verby. Wanneer ons die Here aanneem as ons enigste Verlosser, dan het ons ook gearriveer, in die Heerlikheid en reddende Genade van ons Koning. Dan kan ons eers die groot rivier van Sy genade sien. Ons is nog nie by die skouspel nie, maar ons kan nou sien waarheen dit lei en ons sien die Almag wat hierdie rivier van Liefde en Genade van ons Vader voortdryf.
Die afgaan na die valle is ook die paadjie wat ons moet
wandel nadat ons gered is, want dan eers begin die groei en die werklike
kennismaking met die grootheid van God. Ons kan Sy stem hoor net soos ons die
gedreun van die valle kan hoor. Dit lok jou om nader te kom en die almag en
skouspel te kom aanskou.
Elke een wat daar staan en die valle aanskou lyk baie tevrede, want hulle het tot hier gekom om die wonder van die valle te aanskou net soos die kinders van Vader baie bly is dat hulle die wonder van Sy heerlikheid mag aanskou.
Die reënmis wat opslaan van die valle en mens omtrent insluit van alle kante is soos die Gees van Vader wat ons omvou, wat deel word van ons en getuig van die grootsheid van die water. Sonder die water kan daar geen reënmis wees nie en die valle veroorsaak die reënmis. Die een getuig van die ander en saam is hulle deel van dieselfde water.
Aan die einde van die besoek het my vrou opgemerk dat dit voel asof die hele prentjie nog nie heel voltooi is nie, sy sal graag wil sien waar die water die see inloop, want dit sal die hele skouspel afrond.
Vir die afronding van die skouspel sal ons maar nog ’n
rukkie moet wag totdat ons Koning ons kom haal op die wolke, dan sal die
prentjie voltooi wees.
Watter wonderlike ervaring was dit nie en wanneer ek weer by ’n waterval kom, sal die les van Augrabies my altyd bybly.
Soms tref ons die Vader se genade en lering op die mees onverwagse plekke aan, ons moet net altyd sorg dat ons “ore” oop genoeg is om te luister.