Woensdag-wysheid

Op 'n teerpad snel die lewe by jou verby. Gebruik soms die grondpad om die Skepper van die natuur te ontmoet tussen die bome, miershope en grassade. 

Dinsdag-denke: Mike se Kersfeesboodskap

Dis Kersfees en soos dit tradisioneel gaan is dit mos die tyd dat ons die weeshuise en ouetehuise ens. besoek.

‘n Sendingpaartjie het besoek afgelê by 'n weeshuis, en voor al die geskenkies uitgedeel is, het die sendeling se vrou die kinders bymekaar geroep, en sy het vir hulle die Kersverhaal vertel. Hulle het gehoor van Josef en Maria wat in Bethlehem aangekom het, en dat daar nie vir hulle plek was nie en hulle toe in die stal beland het.

Daar is Jesus toe gebore en in die krip geplaas. Dwarsdeur die verhaal het die kinders vasgenael gesit en luister. ‘n Paar se mondjies het oopgehang en hulle het nie beweeg nie.

Vir die meeste van hierdie kinders was dit die eerste keer dat hulle die Kersverhaal gehoor het.

Na die verhaal het die sendingpaartjie toe stukke karton uitgedeel en hulle almal geleer hoe om ‘n krip te maak uit die karton. Toe die krip klaar was, kon hulle grassies buite gaan haal om in die krip te sit, en ‘n ou stuk lap is opgesny en uitgedeel om as 'n kombers te dien, en uit viltmateriaal is daar vir hulle gewys hoe om ‘n figuurtjie uit te sny wat sou dien as die Baba.

Terwyl hierdie weeskinders druk besig was om die verhaal wat hulle nou net gehoor het uit te beeld het die sendeling se vrou tussen hulle deurgestap om te sien hoe hulle vorder. Alles het mooi gelyk en toe kom sy by die tafeltjie waar klein Mike besig was om te werk. Mike was 5 jaar oud, en toe sy nader stap, sien sy tot haar verbasing dat daar in sy krip, nie net een baba is nie, maar twee.

Sy het gedink miskien het Mike die verhaal verkeerd verstaan en hom gevra om vir haar die verhaal te vertel soos hy dit verstaan het. Alles was doodreg en hy het die verhaal pragtig vertel, tot by die gedeelte waar Josef en Maria die Baba in die krip neergelê het. Toe staan hy regop, en ewe kordaat vertel hy toe die volgende weergawe: Sy weergawe ...

Hy vertel vir die sendeling se vrou: “En ek was ook daar daardie aand, toe Jesus gebore is. En toe kyk Jesus reguit vir my en Hy vra toe vir my, Mike het jy ‘n plekkie om te bly ... En toe sê ek vir Hom, nee, Jesus, ek het nie ‘n mamma en ‘n pappa nie, en ek het ook nie ‘n huis om in te bly nie. Ek is maar net ‘n weeskind wat nêrens behoort nie.

En toe sê Jesus vir my ek kan maar by Hom kom bly. Toe dink ek so bietjie en toe sê ek vir Jesus maar ek het nie ‘n geskenkie om vir Hom te gee soos die wyse manne nie. Maar toe vra ek Hom of dit reg is dat ek by Hom in die krip kan kom lê, dan sal ek Hom lekker warm hou, en dis mos ook ‘n geskenk.

Toe kyk Jesus vir my en Hy sê, as jy my warm hou, dan sal dit die grootste geskenk ooit wees. En toe klim ek in die krip by Hom, en toe sê Jesus vir my, Mike, jy kan maar vir altyd en altyd by my kom bly!”

Met trane wat oor die wangetjies loop het Mike opgekyk na die Sendeling se vrou en gesê: “Nou het ek ook Iemand aan wie ek behoort. Iemand wat my nooit sal wegstoot oor ek ‘n weeskind is nie, en Iemand by wie ek altyd kan bly”.

Soms voel ons ook so verlate en uitgestoot soos Mike. Ons voel so asof ons nêrens tuis is nie, en of ons maar net ‘n Geestelike weeskind is. Maar dan kyk ons in Jesus se oë en sien die liefde en warmte, en weet Hy sal ons altyd liefhê. Hy sal altyd vir ons plek maak, Hy sal ons nooit begewe of verlaat nie.

Geseënde Kersfees almal.

Geskryf deur Georgie

[Klik HIER vir nog stories]

Poem: Our lives go on ...

Our lives go on without you
But nothing is the same,
We have to hide our heartaches
When someone speaks your name.

Sad are the hearts that love you
Silent the tears that fall,
Living our hearts without you
Is the hardest part of all.

You did so many things for us
Your heart was kind and true,
And when we needed someone
We could always count on you.

The special years will not return
When we were all together,
But with the love within our hearts
You will walk with us forever.

[Author unknown]

Vandag se internetgebed vir jou

Merry Christmas 2022

Merry Christmas to all the readers and followers of this website. May your day, 25th December 2022, be filled with things that are meaningful to you and your family. All our best wishes.

Gebed met Kersfees

Dankie Here, dat U ons so liefgehad het dat U op so ‘n praktiese wyse, 

duidelike en spesifieke wyse gekom het. 

Dankie dat U die taal gevind het wat almal kan verstaan; 

En dankie, vir die ontroerende nederigheid wat die grondslag van u majesteit is. 

Dit is waarom elke knie voor die Naam van Jesus sal buig. 

Amen

oooOOOooo

Mag die Here opnuut u harte vervul met Sy Gees en in hierdie dae  

aan u 'n ware Christusfees skenk. 

Dankie vir u omgee-liefde  

en vriendelikheid gedurende 2022!     

Mag u elkeen 'n geseënde Christusfees ervaar! 

Gebed vir elke inwoner ...

Here, ek is een van die mense wat oud genoem word.
Ek lewe in die aand. Nie lank nie, dan is dit nag.
Laat my in my laaste treë nie alleen nie.
My lewe het eenmaal waarde en sin gehad.
Ek het gewerk, gelei, invloed uitgeoefen.
Wat ek gedoen het, skuif weg, al hoe verder weg.
Ek bid U, bewaar my van bitterheid,
Van die drang om my kennis en my kranigheid te bewys,
Van die gevaar om te sê dit was alles reg.
Ek wil leer om te laat los.
Ek wil my op niks anders as u goedheid verlaat nie.
Laat U my nie los nie!
Amen.

Jörg Zink (’n Keur van wysheid - Nina Smit, 2004)

Woensdag-wysheid

"Wees nie bang om stadig te gaan nie, wees net bang om stil te staan." -Chinees spreekwoord

Dinsdag-denke

Die storie van die rooi lorrie

Dit was Kersdag 1963.

Sy naam kan ek nie meer onthou nie. Maar sy gesiggie en daardie Kersdag sal ek nooit vergeet nie.

Die dag was mistroostig vir dié wat op die warm Kaapse somersmiddag nie saam met familie aan 'n groot tafel van boud en hoender aangesit het nie." In die omgewing van Goodwood en Epping, waar ek op soek was na 'n adres, het die dag nog valer gelyk. En my mond was dik.

Dik, omdat 'n redakteur my van alle dae op Kersdag 'n storie gegee het om te gaan doen.

Soekend straat op en straat af het ek Bainskloof se koel water voor my gesien. En skaapboud, geelrys, sousboontjies en poeding alles wat lekker is. Dit is die dinge waarna 'n man op so 'n dag verlang. En daar sit ek in 'n motor met 'n pakkie langs my. In die pakkie was 'n speelding. 'n Lorrie, bloedrooie.

Ek loer weer na die briefie in my sak.

"Liewe Oom, ek is baie siek. Dit is dalk my laaste Kersfees op dié aarde. Stuur asseblief vir my 'n lorrie. 'n Rooie, asseblief ..."
 
Daar was destyds by die koerant sovele versoeke van sovele mense. Almal kon nie gehelp word nie, maar hierdie een het die redakteur gesien, gelees en na my aangedra.

"Dit is 'n siek kind wat dit vra. Dit kan sy hart bly maak en dit kan vir ons 'n goeie storie oplewer. Dit sal soveel beter wees as jy op Kersdag met die geskenk daar aankom," het die redakteur op sy gebruiklike haastige manier beduie. Jy vat maar die briefie, gaan koop die rooi lorrie en bêre dit tot Kersdag, want jy is die junior verslaggewer.

Dan kry jy uiteindelik die huis. Nederig, maar netjies. Die vrou wat die deur oopmaak, se oë is rooi gehuil. Jy kom dadelik agter dat hier wel ernstige probleme is en jy gesels saggies met haar. Jy hoor van 'n kind wat siek is. Bloedkanker. Daar is nie meer hoop nie. Die dokters het hom huis toe laat kom omdat dit sy laaste Kersfees tuis sou wees.

Dan roep 'n stemmetjie uit die kamer: "Kom maar binne, dit is nie nodig om saggies te praat nie. Ek weet ek moet na liewe Jesus toe gaan."

Onder die spierwit laken lê 'n nog bleker gesiggie. Jy ruik en voel die einde aan in die kamer. Dit is 'n seuntjie. Dalk tien, twaalf, vyftien ... Na soveel pyn en só 'n lang stryd teen die dood, kan 'n mens nie meer die ouderdom skat nie. Dit is net 'n klein bondeltjie.

Bokant sy kop is die muur uitgekalwe. Dit is waar sy vingertjies gegrawe het wanneer die pyn snags te ondraaglik word. Skielik staan jy beskaamd met die simpele ou geskenkie agter jou rug weggesteek.

"Het oom die lorrie gebring?" Die gesiggie is vol afwagting, vol hoop. Jy knik, haal die papier af en sit die rooi speelding langs hom neer.

'n Gesiggie het nog nie só gestraal nie. Blink trane loop tussen die dankie-sê deur. Dan roep hy sy boetie, agt jaar oud en pragtig gesond.

"Hier is die lorrie wat jy so graag wou hê. Ouboet het mos belowe jy sal hom kry.

Dan besef jy. Dit was toe nooit vir homself nie. Dit is die laaste geskenk wat hy vir sy kleinboet gevra het.

Buite is dit nog warmer as netnou. Jy staan verslae en beskaamd voor die motor voordat jy inklim.

Dan ry jy. Sommer net nêrens heen nie. Maar tot vandag onthou jy. Onthou jy wat 'n rooi lorrie vir 'n siek seuntjie beteken het.

En nog nooit weer was daar 'n Kersdag soos daardie nie ...

'n Lied in die nag ...

Ludwig von Beethoven, een van die wêreld se grootste musici, is gebore in 'n musikale familie in Duitsland. As kind het hy baie eensame ure deurgebring om elke dag sy musiek te oefen.

Toe hy elf jaar oud was, het hy reeds sy eie musiek gekomponeer en 'n orkes gedirigeer. As adolessent is hy Wene toe vir verdere studies. Daar het hy beroemd geraak, maar nie ryk nie. 

Een aand terwyl hy gaan stap het, het hy by 'n skoenmaker se huis verby gestap. Beethoven het iemand binne-in die huis een van sy komposisies hoor oefen. Hy het gaan staan om te luister en gehoor hoe die meisie sê sy wens sy kon hoor hoe 'n ware musikus die stuk reg speel.

Beethoven het by die huis ingestap en dadelik opgemerk dat die meisie voor die klavier blind was. Hy het aangebied om die stuk vir haar te speel. Hy het langer as 'n uur vir haar klavier gespeel. Terwyl hy gespeel het, het dit donker geword en die enkele kers in die vertrek het uitgebrand.

Buite teen die swart hemelruim het die maan helder geskyn en sy strale glinsterend laat val deur die vertrek waar Beethoven sy pragtige musiek gespeel het. Hy was so geïnspireer deur die waardering van die jong vrou en die skoonheid en atmosfeer in die vertrek dat hy sy beroemde "Maanlig-sonate" gekomponeer het.

[Outeur onbekend]

I've learned ...

Written by Andy Rooney, a man who has the gift of saying so much with so few words ... 

• I've learned ... That the best classroom in the world is at the feet of an elderly person.
• I've learned ... That when you're in love, it shows.
• I've learned ... That just one person saying to me, "You've made my day!" makes my day.
• I've learned ... That having a child fall asleep in your arms, is one of the most peaceful feelings in the world.
• I've learned ... That being kind is more important than being right.
• I've learned ... That you should never say no to a gift from a child.
• I've learned ... That I can always pray for someone when I don't have the strength to help him in some other way.
• I've learned ... That no matter how serious your life requires you to be, everyone needs a friend to act goofy with.
• I've learned ... That sometimes all a person needs is a hand to hold and a heart to understand.
• I've learned ... That simple walks with my father around the block on summer nights when I was a child did wonders for me as an adult.
• I've learned ... That life is like a roll of toilet paper. The closer it gets to the end, the faster it goes.
• I've learned ... That we should be glad God doesn't give us everything we ask for.
• I've learned ... That money doesn't buy class.
• I've learned ... That it's those small daily happenings that make life so spectacular.
• I've learned ... That under everyone's hard shell is someone who wants to be appreciated and loved.
• I've learned ... That the Lord didn't do it all in one day. What makes me think I can?
• I've learned....That to ignore the facts does not change the facts.
• I've learned....That when you plan to get even with someone, you are only letting that person continue to hurt you.
• I've learned....That love, not time, heals all wounds.
• I've learned....That the easiest way for me to grow as a person is to surround myself with people smarter than I am.
• I've learned....That everyone you meet deserves to be greeted with a smile.
• I've learned....That there's nothing sweeter than sleeping with your babies and feeling their breath on your cheeks.
• I've learned....That no one is perfect until you fall in love with them.
• I've learned ... That life is tough, but I'm tougher.
• I've learned ... That opportunities are never lost; someone will take the ones you miss.
• I've learned ... That when you harbor bitterness, happiness will dock elsewhere.
• I've learned ... That I wish I could have told my Dad that I love him one more time before he passed away.
• I've learned ... That one should keep his words both soft and tender, because tomorrow he may have to eat them.
• I've learned ... That a smile is an inexpensive way to improve your looks.
• I've learned ... That I can't choose how I feel, but I can choose what I do about it.
• I've learned ... That when your newly born grandchild holds your little finger in his little fist, that you're hooked for life.
• I've learned ... That everyone wants to live on top of the mountain, but all the happiness and growth occurs while you're climbing it.
• I've learned ... That it is best to give advice in only two circumstances; when it is requested and when it is a life threatening situation.
• I've learned ... That the less time I have to work with, the more things I get done.

Vandag se internetgebed vir jou

I love this story

Time is like a river. You cannot touch the same water twice, because the  flow that has passed will never pass again. Enjoy every moment of life. As a bagpiper, I play many gigs. Recently I was asked by a funeral director to play at a graveside service for a homeless man. He had no family or friends, so the service was to be at a pauper's cemetery in the Nova Scotia back country. As I was not familiar with the backwoods, I got lost and, being a typical man, I didn't stop for directions.

I finally arrived an hour late and saw the funeral guy had evidently gone and the hearse was nowhere in sight. There were only the diggers and crew left and they were eating lunch. I felt badly and apologized to the men for being late.

I went to the side of the grave and looked down and the vault lid was already in place. I didn't know what else to do, so I started to play.

The workers put down their lunches and began to gather around. I played out my heart and soul for this man with no family and friends. I played like I've never played before for this homeless man.  And as I played "Amazing Grace", the workers began to weep. They wept, I wept, we all wept  together. When I finished, I packed up my bagpipes and started for my car. Though my head was hung low, my heart was full.

As I opened the door to my car, I heard one of the workers say, "I never seen anything like that before, and I've been putting in septic tanks for twenty years."

Apparently, I'm still lost ... it's a man thing.

When you have stopped laughing be sure to forward this on to others who would enjoy a good laugh.

Woensdag-wysheid

"Die meeste struikelblokke smelt weg as ons besluit om met vrymoedigheid daardeur te loop." - Orison Swett Marden 

Vandag se internetgebed vir jou

U alleen, o God, is onbeskryfl ik groot,

U wat alles geskep het wat beskryf kan word.

U alleen is onkenbaar,

U wat alles geskep het wat geken kan word.

Alles, alles roep uit na U:

Dié wat kan praat,

en dié wat dit sonder taal doen.

Alles, alles bring eer aan U:

Dié wat kan dink,

en dié wat U intuïtief vereer.

Uit alles wat bestaan,

gaan daar een kreet, een smagting, een verlange op:

na U, na U alleen...

In U vind u hele skepping rus,

na U soek alles wat bestaan,

na U wat die begin en die einde van alles is. 

Die Heilige Gregorius van Nazianzus

(Uit: Die groot gebedeboek, Piet Naudé, 2014)

Paraprosdokians

Paraprosdokians are figures of speech in which the latter part of a sentence or phrase is surprising or unexpected; frequently humorous. 

Winston Churchill loved them.

1. Where there's a will, I want to be in it.

2. The last thing I want to do is hurt you. But it's still on my list.

3. Since light travels faster than sound, some people appear bright until you hear them speak

4. If I agreed with you, we'd both be wrong.

5. We never really grow up; we only learn how to act in public.

6. War does not determine who is right - only who is left.

7. Knowledge is knowing a tomato is a fruit. Wisdom is not putting it in a fruit salad. 

8. To steal ideas from one person is plagiarism. To steal from many is research. 

9. I didn't say it was your fault, I said I was blaming you. 

10. In filling out an application, where it says, 'In case of emergency, notify:' I put 'DOCTOR'. 

11. Women will never be equal to men until they can walk down the street with a bald head and a beer gut, and still think they are sexy. 

12. You do not need a parachute to skydive. You only need a parachute to skydive twice. 

13. I used to be indecisive. Now I'm not so sure ... 

14. To be sure of hitting the target, shoot first and call whatever you hit the target. 

15. Going to church doesn't make you a Christian any more than standing in a garage makes you a car. 

16. You're never too old to learn something stupid. 

17. I'm supposed to respect my elders, but it’s getting harder and harder for me to find one now. 

[Thank you, Christelle]

48 000 keer dankie

WATERDRUPPEL vir die WEEK = Gert en die Kêrelkind van God

Dit was een middag laat êrens in die diep Kalahari. Daar waar vergete beleggingsplase lê en waar voertuie en mense nie sommer op windverwaaide sandduine spore trap nie. Gert Bantam en sy sekelstert windhond woon hier .. hier in die Kalahari se alleenheid en oorverdowende stilte.

Die ontmoeting was maar styf en die formaliteite van voorstel moeilik. Gert se oë soekend na die bakkie, want gewoonlik kom daar ietsie te eet saam. Dalk ʼn ou broodjie, blikkie vis of selfs ʼn pakkie broodmeel om ronde roosterkoeke te maak. Dit sal tog al te heerlik wees saam met die dag voor eergister se stukkie vleis wat die sekelstert windhond gevang het. Die kuier is maar vas en los - dit handel oor die weer, die reën en selfs die vet hamels wat laas week al met die skaaplorrie moes ry, maar nooit gelaai is nie.

“Gert, is jy ʼn kerkmens?” vra ek hom so half onverwags. Hy kry daardie tipiese “vêr in die ou Kalahari” uitdrukking in sy oog en antwoord skaam-skaam dat hy nie meer gereeld by die kerk kom nie. Die verantwoordelikheid om in die alleenheid etlike duisende hektaar plaas op te pas, help ook nie regtig nie.
“Dan meneer, is my se kerkboekie ook leeg, want die loon is maar min en my meneer se nuwe Cruiser loop maar nie te gereeld hierna toe nie,” sê hy so saggies agter die beskerming van sy hand.
“Maar Gert, glo jy in die Kêrelkind van God?”
Amper te vinnig knik hy sy kop op en af: “Ja meneer, ek glo in Hom.”
“Is jy ʼn hemelkandidaat Gert, daar waar vir ewig gelewe gaan word?”
Hy laat sak sy kop in sy bruin eelterige hande en sê half onhoorbaar: “Nee meneer, die twak, die dop en die meisiegoed maak my se voete sommer die verkeerde pad kies.” Ek is so half stom verslae.
“Maar Gert, jy glo dan in die Kêrelkind van God?”
“Ja meneer, ek glo, maar die verkeerde goed!”

Op my versoek gaan haal Gert sy Bybel en begin die boek Johannes soek. Hy begin by Genesis en blaai dan bladsy vir bladsy terwyl sy oë heen en weer oor die geskrewe bladsye dartel. Êrens tussen Psalms en Hooglied wonder Gert of Johannes nie dalk verby gespring het soos ʼn baldadige vetstert hamel nie. Hy blaai so ʼn bietjie terug, maar gaan dan moedig voort. Tyd in die Kalahari is in oorvloed en ek wag maar geduldig. Ek weet dat Gert se oog Johannes sal vind, al vat dit so ʼn rukkie langer as normaalweg. Eers ontmoet Gert vir Mattheus, vir Markus net daarna en toe vir. Hard weerklink ʼn diep sug van verligting toe Johannes sy opwagting maak.

Op my versoek, maak hy keel skoon en begin die 16de vers van die derde hoofstuk stadig in sy beste graad vyf Afrikaans te lees. Sy vinger met die swart nael waar die knyptang hom gevang het lei woord vir woord en dit gaan maar so hakkel-hakkel. Veral met die langer moeiliker woorde. Hy lees die versie klaar en ’n sagte sproeireën van verligting oortrek sy dor sonverbrande bruin gesig.
“Wat nou?” vra hy woordeloos.
“Gert, kan ek maar die versie vir jou sê?” antwoord ek hom met ʼn teenvraag en begin sommer.
Gert luister aandagtig en dan spring sy oog na die Bybel om te volg wat ek aanhaal. Hy probeer volg maar ek is klaar voordat hy die sestiende vers kon kry.
“Gert, ek wil weer vir jou die versie sê, maar hierdie keer gaan ek van die woorde verander.”
Die verwardheid staan soos ʼn geelslang in hom op want hy het homself nou in ʼn onbekende terrein begewe. Hy wil iets sê maar besluit daarteen en ek begin: “Want so lief het God vir Gert gehad dat Hy sy eniggebore Seun Jesus gestuur het sodat Gert, wat in Jesus glo, nie verlore kan gaan nie, maar die ewige lewe kan hê.”
Sy mond val halfpad oop en sy amper swart oë is stil gefokus op my gesig. “Pastoor,” smeek hy saggies “sê tog weer asseblief.”
Ek begin met: “Want so lief het God die wêreld gehad” toe Gert my met ʼn krakende stem in die rede val.
“Nee Pastoor, sê hom . . . sê hom met my naam.”

Op daardie oomblik begin die Veilige Gees Gert se gemoed los torring en ek sê die versie met sy naam daarin. Trane wel in sy oë op en hy snik saggies. Versigtig sit hy sy hand oor sy mond en buig sy kop stadig vooroor tot teen my bors. Met my arms om hom gevou vloei die trane vrylik oor sy wange waarna hulle met ʼn hoorbare plof in die rooibruin Kalahari stof val.
“Pastoor,” kom dit so tussen die snikke uit, “dit beteken dat ek hemel toe kan gaan al pla die twak, die dop en die meisiegoed, want ek glo in Jesus, die enigste Kêrelkind van God!”

Joh 3 vers 16 (Afr 2020) = “Want so lief het God die wêreld gehad dat Hy sy unieke Seun gegee het, sodat elkeen wat in hom glo, nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê.”

Sandkorrel baie seëninge.

Divine Life Bediening (HJ & Dalene Cronjé)
Selnr: 082 772 2192 WhatsApp: 081 568 7549

[Dankie, Valerie, vir jou voetspore wat jy hier los!]

Woensdag-wysheid

"Daar is geen groter geskenk as 'n vrygewige hart nie." - Yoda
 

Dinsdag-denke: Wat die ouderdom ons leer

1. Om oud te word, is verpligtend, om groot te word, is opsioneel.
2. Vergeet die gesondheidskosse, ek het al die preserveermiddels nodig wat ek kan inkry!
3. Wanneer jy val, wonder jy wat jy nog kan doen terwyl jy daaronder lê.
4. Jy word baie oud wanneer jy dieselfde sensasie ervaar van ’n skommelstoel as wat jy vroeër ervaar het van ’n roller coaster.
5. Dit is frustrerend wanneer jy al die antwoorde weet, maar niemand doen die moeite om jou te vra nie.
6. Tyd mag miskien ’n wonderlike geneser wees, maar ’n patetiese skoonheidskundige.
7. Wysheid kom met die ouderdom, maar somtyds kom net die ouderdom.
8. Jou sig verbeter met die ouderdom, want jy moet die boek al verder van jou oë af weghou.
9. Die enigste een wat jou gereeld wil sien, is nou dokter.
10. Oumas en Oupas behoort altyd ’n lekkertjie in hul sak te hê.

Vandag se internetgebed vir jou